Εγκαύματα

     Με τον όρο έγκαυμα χαρακτηρίζουμε τη καταστροφή μέρους ή ολόκληρου του πάχους του δέρματος ή και βαθύτερων ιστών (λίπους, μυών, νεύρων, αγγείων, οστών, κλπ) από θερμικά, χημικά ή ηλεκτρικά αίτια. Ανάλογα με το αίτιο που προκάλεσε τη βλάβη, τα εγκαύματα ονομάζονται θερμικά, χημικά ή ηλεκτρικά εγκαύματα (χαμηλή ή υψηλή τάση).

Τα εγκαύματα κατηγοριοποιούνται ανάλογα με το βάθος τους σε:

ØΕπιφανειακά εγκαύματα, είναι τα εγκαύματα που επηρεάζουν μόνο την επιδερμίδα. Παρουσιάζουν ερυθρότητα και πόνο.

ØΕπιπολής μερικού πάχους, χαρακτηρίζονται από υγρή, στικτή επιφάνεια η οποία μπορεί να είναι και ερυθρή, επώδυνα.

ØΒαθύ μερικού πάχους, χαρακτηρίζονται από ωχρότητα χωρίς ιδιαίτερο πόνο.

ØΟλικού πάχους, είναι και τα βαρύτερα εγκαύματα χαρακτηρίζονται από χρώμα ωχρό, σκληρή επιφάνεια χωρίς ελαστικότητα. Είναι χαρακτηριστικό η απουσία του πόνου.

 

    Η αντιμετώπιση των εγκαυμάτων στην οξεία φάση μπορεί να είναι συντηρητική ή χειρουργική. Η επιλογή της θεραπείας γίνεται μετά από την εκτίμηση του βάθους του εγκαύματος, την έκταση του σε επιφάνεια, την ηλικία του ασθενούς και τέλος την γενικότερη κατάσταση της υγείας του. Εκτεταμένα εγκαύματα επηρεάζουν την γενική κατάσταση του ασθενούς με σοβαρές ηλεκτρολυτικές διαταραχές όπου χρήζουν άμεση αντιμετώπιση.  Τα ηλεκτρικά εγκαύματα και τα χημικά πρέπει να αντιμετωπίζονται άμεσα.

    Πέρα από την οξεία φάση και αντιμετώπιση των εγκαυμάτων, ο Πλαστικός Χειρουργός έχει να αντιμετωπίσει και τις μεταγενέστερες επιπλοκές. Πολλαπλά προβλήματα μπορεί να είναι απόρροια των εγκαυμάτων, ουλές ρικνώσεις, ασταθείς ουλές, δυσμορφίες και ελλείμματα (προσώπου, τριχωτού, σώματος), αλλά και απώλεια σημαντικών αισθητικών και λειτουργικών ενοτήτων (αυτιά, μύτη, χείλος, βλέφαρα, φρύδια κλπ) όπως και ανάλογες αναπηρίες από την απώλεια τους.